کد مطلب:223710 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115

حضرت رضا و ادب
ادب و آداب و ادبیات در میان ملل و اقوام عبارت از سنن جاریه بین مردم است كه در افكار و عقاید آنها باقی و نقش بسته در الفاظ و كلمات منظوم و منثور آنها جلوه می كند و مستفاد می گردد.

در اسلام ادب از اطاعت اوامر و احتزاز از نواهی است كه تمام شئون زندگی بشری را بدون هیچ استثنائی مورد توجه قرار داده اند و در این دو جمله كوتاه امر بمعروف و نهی از منكر وظیفه ی هر مسلمان قرار دارد و جزو برنامه آنان شده است.

رجال مكتب اسلام ادب را از این تعبیر می كنند كه مردی مسلمان باین آداب و رسوم كه پیشوایان دین مبین تعلیم كرده اند عمل كند و چنین شخص مؤدب است و بهترین كتاب مكارم الاخلاق است كه شامل تمام شئون زندگی و آداب اسلامیت است و كتابی نگارنده دارد بنام مكتب اسلام كه همه این آداب و سنن اسلامی در آن نقل شده و مؤدب كسی است كه باین آداب عمل كند پیشوایان دین قبل از آنكه بدیگران بیاموزند خود در آداب و سنن دین را عمل می كردند و درس عملا بمردم می دادند و ادبیات خود را در صدر اسلام در لباس نظم و نثر از همین مضامین تركیب نموده و فضایل را مخصوصا منثورا تعلیم می دادند حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در این فن پس از جدش امیرالمؤمنین در لباس نظم از مكارم اخلاقی و فضایل ادبی سخن رانده و در كلمات قصار خود نیز بهترین ادب و آداب را بصورت ادبیات بیان فرموده است و خود وجود محترمش مصداق اتم و اكمل ادب بود كه قرنهاست مردم خردمند و سالكین راه تكامل نفسانی ادب را از آن حضرت می آموزند و با ریاضیات شرعیه طی طریق تكامل می نمایند كه بهترین طرق تهذیب نفس همین مراقبت عمل بادب اسلامی و ریاضیات شرعیه و مراقبت بر كمال خویشتن است.